17 września 2010 / Festiwal Warszawska Jesień
Wielka Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Narodowej w Warszawie
dyr. Reinbert de Leeuw
Anna Górecka, Magdalena Lisak, Iwona Mironiuk, Małgorzata Walentynowicz – fortepiany
Zawartość tych listów zostanie moją tajemnicą. Pisane są do przyjaciół – kompozytorów, muzyków. Są to: Tomasz Sikorski, Kazimierz Serocki, Louis Andriessen, Rolf Liebermann, Michael Nyman, Pascal Dusapin, Sukhi Kang, Toru Takemitsu, Elżbieta Chojnacka, Kazimierz Bronisław Przybylski, Arne Nordheim, Gérard Grisey, Simeon ten Holt, Helmut Lachenmann… Wielu z nich odeszło. Kompozytor ma możliwość mówienia poprzez swoją muzykę, wyrażania swoich odczuć i myśli w sposób zupełnie otwarty, szczery, bez potrzeby kontroli i autocenzury, bo treść semantyczna i tak będzie ukryta w dźwiękach. I Listy takie są. Natomiast słuchacz może jedynie domyślać się, może wyobrażać sobie, co w nich jest, jaka jest ich zawartość. I niech tak pozostanie. Zespół czterech fortepianów to rodzaj orkiestry, która w tym przypadku jest traktowana homogenicznie, często heterofonicznie. Natomiast orkiestra symfoniczna ma dwa zadania: komentarz do partii solowych fortepianów lub też współdziałanie z nimi. Fortepiany jednak mają zawsze rolę wiodącą. Listy to zbiór niezależnych od siebie fragmentów. Niektóre z nich powtarzają się, inne ukazują się tylko raz. Jedne to jakby szkice niedokończone, inne tworzą zamknięte całości. Utwór jest jednoczęściowy.
Zamów materiały: PWM