John Tilbury / Zygmunt Krauze: Grand Tour

autor:
John Tilbury / Zygmunt Krauze
wydawnictwo:
Bôłt Records
rok:
2016
opis:

Wydano: I 2016
Czas trwania: 63:14
CD | 12-str książeczka | digipack

 

1. Cornelius CARDEW: Solo with Acompaniment |10:35
2. Terry RILEY: Keyboard Studies #2 |22:36
3. Tomasz SIKORSKI: Echoes II |13:09
4. Christian WOLFF: Tilbury 3 |08:38
5. Zygmunt KRAUZE:One Piano Eight Hands |08:16

 

Wykonawcy:
John Tilbury: fortepian [1,2,4] pianino [5]
Zygmunt Krauze: fortepian [1,2,3,4] pianino [5]
Szábolcs Esztényi: fortepian [2,3,4] pianino [5]
Hubert Zemler: perkusja [1,3] pianino [5]

 

KUP CD

 

Tilbury opuścił PRL w 1964 roku i od tamtej pory jego wizyty były coraz rzadsze. Zaangażował się w działania Scratch Orchestra Corneliusa Cardew oraz AMM. Stał się znany z wykonań kompozycji Mortona Feldmana. Zygmunt Krauze natomiast, obok rozwijania Warsztatu Muzycznego, stał się w swoim pokoleniu wiodącym kompozytorem o zapleczu konceptualnym, opartym na recepcji unizmu Władysława Strzemińskiego. Obaj zajmują miejsca w dwóch sąsiadujących ze sobą światach.

 

Pierwszymi uczestnikami działań Warsztatu Muzycznego było czterech pianistów: John Tilbury, Zygmunt Krauze, Zbigniew Rudziński i Tomasz Sikorski. Zespół stanowił dla każdego z nich obszar eksperymentów wykonawczych, jak również umożliwiał im eksplorowanie nowych technik kompozytorskich. Dzięki Tilbury’emu mieli dostęp do partytur najbardziej aktualnej nowej muzyki. Ich koncerty stanowiły zaś ważny punkt w polskiej recepcji zachodniej awangardy. To w tym kręgu odbyły się polskie prawykonania dzieł Johna Cage’a, Mortona Feldmana, Christiana Wolffa, Corneliusa Cardew, Terry’ego Rileya, La Monte Younga.

 

Pobyt Johna Tilbury’ego na rezydencji w Warszawie w 2015 roku umożliwił ponowne spotkanie z Zygmuntem Krauze. Spotkanie to nie miało na celu rekonstrukcję zespołu, nie chodziło też o sentymentalną podróż w czasie do politycznej odwilży i jej owoców w postaci liberalizacji kultury w Polsce. Chodziło bardziej o politykę historyczną i przywrócenie tego momentu zbiorowej pamięci. Stąd w spotkaniu wzięli udział dodatkowi goście: kompozytor i interpretator nowej muzyki Szábolcs Esztényi, którego również łączyła przyjaźń z Tomaszem Sikorskim, a także młody warszawski perkusjonalista Hubert Zemler. Również wybór kompozycji stanowił formę krytycznego odniesienia do dziedzictwa Warsztatu Muzycznego.

 

Daniel Muzyczuk