Minimalizm, obok sonoryzmu i aleatoryzmu, jest jednym z najważniejszych kierunków w muzyce drugiej połowy XX w. Zapoczątkowany w muzyce amerykańskiej w latach sześćdziesiątych, z czasem stał się jednym z najbardziej wpływowych nurtów muzycznych, rozwijając się także w krajach europejskich oraz w Japonii. Polski minimalizm najpełniej wyraził się w utworach Tomasza Sikorskiego i Zygmunta Krauzego, którym poświęcone są w tym opracowaniu oddzielne rozdziały. Odrębnie zostaje także omówione pokrewieństwo z minimalizmem muzyki Henryka Mikołaja Góreckiego i Wojciecha Kilara, których stylistyka obejmuje jednak szersze niż sam nurt minimalistyczny podłoże estetyczne. Podobne procedury techniczne, jakie cechują twórczość rodzimych reprezentantów kierunku (ograniczenie materiału muzycznego, zasada wielokrotnej powtarzalności w jego kształtowaniu, statyka formy i stosowanie długo trwających współbrzmień), udowadniają, że minimalizm zaistniał w polskiej twórczości muzycznej jako prąd artystyczny charakteryzujący się własnym, oryginalnym profilem, choć przeniknęły do niego elementy sonoryzmu i aleatoryzmu. Tezą niniejszej pracy jest myśl, że polska muzyka minimalistyczna cechuje się oryginalnością w porównaniu z muzyką reprezentantów tego kierunku tworzących w innych krajach. Oryginalność ta wynika z idiomatycznego zespołu cech stylistycznych zawartych w muzyce kompozytorów polskich. Każdy z kompozytorów wytworzył własny, oryginalny, rozpoznawalny styl muzyczny, u każdego z twórców połączony z innymi inspiracjami i nawiązaniami. Twórczość T. Sikorskiego, oscylująca pomiędzy minimalizmem a sonoryzmem, zawiera literackie i filozoficzne elementy programowe. Indywidualny styl Z. Krauzego przejawia nawiązania do malarskiej koncepcji dzieła unistycznego, stworzonej przez Władysława Strzemińskiego. Natomiast muzykę H. M. Góreckiego i W. Kilara można rozpatrywać w kategoriach „spiritual minimalism”, ze względu na uduchowiony charakter niektórych kompozycji oraz nawiązanie do polskiej muzyki ludowej. Minimalizm w muzyce polskiej został przedstawiony w kontekście amerykańskiej i światowej twórczości minimalistycznej oraz awangardowych, prekursorskich tendencji w muzyce amerykańskiej, które stanowiły bazę dla rozwoju kierunku. W niniejszej książce kierunek minimalistyczny w muzyce polskiej opisany jest pod kątem uchwycenia jego najbardziej typowych cech, a także porównania z nurtem minimalizmu amerykańskiego. (Fragment wstępu książki)

Dane techniczne

Liczba stron 195

Format / Oprawa B5 / miękka

ISBN 83-7099-123-8

Język publikacji polski

Zamówi książkę na: mi.pl